Ik was voor het eerst zwanger, en dan word je getest op meerdere antistoffen. Ik bleek het antistof tegen rodehond niet in mijn lijf te hebben, en werd daardoor behoorlijk bang gemaakt: dat mijn ongeboren kind niet veilig zou zijn, dat ik kans had op een miskraam of vroeggeboorte, en dat ik beter zo min mogelijk onder de mensen kon komen of een mondkapje moest dragen (dit was in 2011).
Dat, terwijl ik per ongeluk dubbel gevaccineerd was als kind doordat ik naar Nederland verhuisde en ze mijn gegevens kwijt waren.
Toen Sophia, mijn eerste kindje, geboren was – gezond en wel – kon ik niet wachten tot ze haar tweede ‘prikje’ kreeg, want dan konden we eindelijk met haar naar het zwembad en durfde ik ook meer het huis uit. Dan was ze namelijk ‘veilig’ voor de boze buitenwereld.
Wat ik dacht over mensen die niet vaccineren? Belachelijk! Ze brachten onze kinderen in gevaar! Voor wat? Geloofsovertuiging? Onacceptabel!
Ik ben nogal een flapuit en denk altijd pas achteraf na over wat ik heb gezegd. Dat deed ik nu ook… Waarom zei ik dat eigenlijk? Door verhalen via via – die had van de buurvrouw van de moeder van gehoord… je kent het wel.
Sophia kreeg haar zoveelste ‘prikje’ net voordat ze 11 maanden was. Een aantal dagen erna kreeg ze plots hoge koorts, zonder verkoudheidsklachten. Dit vonden wij gek, maar volgens hen was dit normaal en kon het een bijwerking zijn.
Wat mij opviel was dat haar prachtige krulletjes ineens supersteil waren, en ze was helemaal niet haar vrolijke zelf.
Ik weet het nog als de dag van gisteren: ze zat in de woonkamer op de grond en keek naar me. Ik schrok me rot, want haar linkeroog draaide ineens helemaal naar buiten toe, terwijl haar rechteroog recht naar mij bleef kijken.
Ik had het nog niet tegen mijn man gezegd, en ook hem viel het gelijk op toen hij thuiskwam. We schrokken ons rot en vroegen bij het consultatiebureau hoe dit ineens kon. Zij zeiden dat dit waarschijnlijk altijd al zo is geweest, en we het misschien gewoon nooit eerder hadden gezien.
Sidenote: ik was altijd met haar samen thuis, dat had ik écht wel gezien!
We hebben het toen, helaas, hierbij gelaten en dachten dat ze ‘gewoon’ een slecht oogje had. Mijn motto was: “Ze ziet mieren én vliegtuigen”, dus haar ogen kunnen in ieder geval niet slecht zijn. Ook hoop je dat het weer goedkomt of zo – duidelijk in de ontkenning.
Toen ze 2,5 jaar was kreeg ze de oogtest. Naar aanleiding hiervan werden we doorverwezen naar de optometrist in het ziekenhuis. Hieruit bleek dat haar goede oog alles had overgenomen en we daarom niks hadden gemerkt.
Het oogje dat wegdraaide had een sterkte van +6 – ze zag daar dus eigenlijk niets mee. Ze zag bijvoorbeeld geen diepte. Dit raakte mij heel erg. Daarom was ze waarschijnlijk zo voorzichtig en durfde ze niet veel. Hoe kon ik dit niet hebben gemerkt?
Mijn moeder was mee naar het ziekenhuis en vroeg ineens uit het niets: “Zou dit kunnen komen door de vaccinatie?”
En de arts zei volmondig: “Ja, absoluut!”
Daar schrokken we best wel van. Ik had hier nog nooit van gehoord, dus ik ging bijsluiters uitprinten en veel lezen over vaccinaties.
En inderdaad: ze had dus net de prikjes gehad, toen haar oogje wegdraaide… toen kreeg ze koorts, én toen gebeurde het. Maar ik legde die link nooit, want het was toch iets dat haar moest beschermen?
We maakten na deze afspraak meteen een afspraak bij een homeopathische arts – die overigens ook twintig jaar lang regulier huisarts was geweest. (Ik zeg dit er graag bij omdat mensen helaas vaak oordelen over alternatieve artsen.)
We kwamen daar vrij neutraal binnen en ik zei expres niks over de bijsluiters die ik had gelezen.
Maar ikzelf was wel tot de conclusie gekomen dat het waarschijnlijk getriggerd was door de DKTP. En hij vertelde dat ze flink reageerde op dit vaccin. Ik kon mijn oren niet geloven.
Hij gaf ons korreltjes mee naar huis die ze elke dag in moest nemen. Dit noemen ze ‘ontstoren’.
Ongelooflijk maar waar: ze keek in deze periode weer recht.
Wij geloofden het eigenlijk nog steeds niet – ik had het gevoel dat ik in een slechte film beland was. Dit bevestigde alles.
Ook werd ze heel erg moe, huilerig en was ze ineens niet meer zindelijk, wat erg frappant was. Maar hier had de arts al voor gewaarschuwd: áls het aanslaat, kan dit gebeuren.
Toen we stopten met het ontstoren, was het helaas weer bij af. Haar oogje trok weer weg. Voor de zekerheid stuurde hij nog een kuur op, die hetzelfde deed. Maar deze mocht ook niet werken. We waren helaas te laat – dit hadden we meteen moeten doen bij die 11 maanden, maar toen wisten we niet beter.
Dit bevestigde voor mij wel dat ze nooit meer een vaccin in haar lichaam zou krijgen. En haar zusje, die inmiddels net geboren was, ook niet.
Ik kreeg heel veel vragen over dit onderwerp, of ik er iets over wilde schrijven.
Ik had me er wel eens over uitgelaten, en er waren veel mensen geïnteresseerd in wat mijn ervaring nou precies was.
Ik probeer met deze blog helemaal niemand om te praten – we zijn volwassen mensen met een eigen mening en doen allemaal wat ons het beste lijkt, of dit nou vanuit liefde of angst is.
Lees je in. Beide kanten. En maak dán je keuze pas.
Ik merk dus wel dat als Sophia en Lilly allebei ziek zijn, Sophia echt een week, soms wel twee weken ‘mwa’ is. Wel ziek, maar niet echt. Wel hangerig en zeurderig, overal pijn… en het maar niet wil doorbreken.
Lilly heeft één nacht flinke koorts en is er vanaf.
Dit nu al vijf jaar lang.
Inmiddels is daar nog een zusje, Amélie, bij gekomen. Ook zij heeft laatst voor het eerst één nacht koorts gehad, en was er daarna vanaf.
Inmiddels is Sophia bijna acht jaar oud en heeft ze al vijf jaar een bril.
Haar oog trekt nog steeds weg, maar ze kan het zelf wel iets beïnvloeden. Soms wijzen wij haar erop, en als ze moe is kan ze er niks meer mee – dan draait het volledig weg.
We lopen nu bij Oogbalans, waar ze oefeningen krijgt. Misschien kan het hierdoor iets beter worden. We hopen het!
Ik wil absoluut geen discussies aangaan, want ik snap dus dat als je níet ingelezen bent, je bang bent. Bang voor ziekte. Voor hersenvliesontsteking. Voor de dood.
Maar vaccins zijn dus niet helemaal veilig.
En ik vind het wel héél gek dat we daar niet over worden ingelicht.
Je krijgt een mega bijsluiter bij paracetamol, maar niet bij een vaccin, die je op goed vertrouwen laat inspuiten bij je pasgeboren baby.
Je hond of kat krijgt ’m op gewicht, maar baby’s niet? Terwijl die ook verschillen van 2 tot 6 kilo?
Ik heb gewoon zoveel vragen die geen arts wil beantwoorden, en dat vind ik eng.
De meeste vaccins ‘werken’ maar 5 tot 10 jaar. Dus alle pubers en volwassenen zijn ook niet ‘veilig’.
Waarom worden we van hen dan niet bang? Maar van mijn niet-ingeënte baby wél?
Wees blij met de voorzieningen die wij tot onze beschikking hebben: schoon drinkwater, vers voedsel, frisse buitenlucht, zonlicht, vitaminen, groenten, fruit, liefde.
Dat is dan ook wat wij geven om onze kinderen te ondersteunen. Meer kunnen we niet doen.
Informatie over controversiële stoffen in vaccins – met bronvermelding:
🌿 1. Wist je dat… natuurlijke immuniteit vaak langduriger werkt dan vaccin-immuniteit?
Na doormaken van bijvoorbeeld mazelen, rodehond of waterpokken is de opgebouwde immuniteit meestal levenslang.
Bij vaccins dooft de immuniteit vaak na 5–10 jaar, waardoor je eigenlijk op volwassen leeftijd boosterprikken nodig hebt (die bijna niemand krijgt).
📚 Bron: CDC, Immunity Types – Vaccine vs. Natural, 2021
💉 2. Wist je dat sommige baby’s tot wel 6 vaccins tegelijk krijgen, zonder dat het per gewicht wordt aangepast?
In de diergeneeskunde krijgen katten, honden en paarden wél op gewicht een aangepaste dosis. Maar baby’s van 2 kg of 6 kg krijgen precies dezelfde dosis.
❓ Waarom dit zo is, wordt zelden toegelicht aan ouders.
🧬 3. Wist je dat menselijke foetale cellijnen (zoals MRC-5 en WI-38) worden gebruikt bij de productie van bepaalde vaccins?
Dit zijn cellen van legale zwangerschapsafbrekingen in de jaren ’60.
De cellen zelf zitten niet in het vaccin, maar restanten van DNA-fragmenten kunnen nog aanwezig zijn. Voor sommigen ethisch belangrijk om te weten.
📚 Bron: CDC – Vaccine Ingredients & Human Cell Lines
🧠 4. Wist je dat er wetenschappers zijn die een link onderzoeken tussen vaccin-adjuvanten en auto-immuunziekten?
Er is zelfs een naam voor bedacht: ASIA-syndroom (Autoimmune Syndrome Induced by Adjuvants).
Nog niet erkend door alle medische instanties, maar wel onderwerp van serieus wetenschappelijk debat.
📚 Shoenfeld & Agmon-Levin (2011), Immunologic Research
🧪 5. Wist je dat het bijsluitersysteem van vaccins anders werkt dan bij geneesmiddelen?
De officiële bijsluiter van vaccins zit vaak niet in de verpakking die je als ouder ziet. In plaats daarvan krijg je een verkorte informatiefolder, zonder volledige lijst van hulpstoffen en bijwerkingen.
De SmPC (Summary of Product Characteristics) is wél openbaar, maar moeilijk te vinden.
🧭 Zoek op het CBG (College ter Beoordeling van Geneesmiddelen) naar “SmPC + vaccinnaam”.
🧾 6. Wist je dat je in Nederland een melding kunt maken van bijwerkingen via Lareb, maar dat artsen dit zelden zelf doen?
Veel ouders denken dat hun arts of het consultatiebureau automatisch iets doorgeeft — maar dat gebeurt alleen als ze het zien als “waarschijnlijk gerelateerd”.
Je kunt als ouder zélf een melding maken via www.lareb.nl.
🧬 7. Wist je dat er nauwelijks onderzoek is naar het gecombineerde effect van alle vaccins samen (zoals het RVP-schema)?
De meeste veiligheidsonderzoeken kijken naar één vaccin tegelijk. Maar baby’s krijgen er meerdere tegelijk, in een kort tijdsbestek.
📚 WHO erkent dit als “een complex onderwerp dat meer aandacht verdient”.
🌱 8. Wist je dat kinderen vroeger soms expres besmet werden met kinderziektes (zoals mazelen of waterpokken)?
Dit werd ‘doormaken voor natuurlijke weerstand’ genoemd. Het werd gedaan vóór de komst van vaccins, en in sommige antroposofische kringen gebeurt dit nog steeds.
Let wel: er zitten ook risico’s aan het doormaken van ziektes. Maar het laat wel zien dat natuurlijke immuniteit ooit werd gezien als versterkend.
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi, wat goed dat je dit verhaal deelt. Mijn zoon is 7 en heeft ook alle vaccinaties gehad als baby. Voor zover we weten heeft hij er niets aan over gehouden maar hij is wel een ontevreden kind. Na heel het Corona gebeuren heb ik ook besloten dat hij geen vaccins meer krijgt. Nu is er nog een dochtertje bij van 4 maanden en zij krijgt helemaal geen vaccins , alleen is polio verplicht in België 😔